گزیده ای از بیانات امام خامنه ای با عنوان “شان دانشجو عدالت خواهی است”
(کاری از آرمان)
دیدار با دانشجویان استان فارس ۱۴/۲/۱۳۸۷
کلیپ صوتی با فرمت mp3 ، حجم ۲٫۵۳ مگابایت – لینک دانلود مستقیم
منبع: www.dia110.ir
عزا داران صف به صف بر کنارم می گذرند
خاطره ها بر آه هایم، آه آه می گذرند
زنجیر زنان و سینه زنان
مردان و کودکان و عزاداران
زنان و سیاه چادران
بدرقه کنان بر برم میگذرند
ایستاده ام و آنها با نوای یا حسین می گذرند
شرم دارم از عزاداران که با ایشان بگذرم
می ترسم که پر گناه با ایشان بگذرم
باید که از خود بگذرم
تا توانم با ایشان جانانه بگذرم
حسین گذشت از هر آنچه داشت
من از آنچه نداشتم نگذرم؟
از دلی که ندارم
از یاری که ندارم
چه می گویم که کلمات بر وجودم سنگین است
وجودم بی لیاقت تر از این همه تفسیر است
از حسین گویم که خدا نیز غمگین است
در عزایش آسمان خونین است
حلال است ریا برای حسین
اشک پر ریا برای حسین
بریز ای اشک از دیدگانم برای حسین
بزن نی بر لبانم به یاد حسین
یـــــــــا حـــــــــــــــــــسیـن {ع}
با سلام، بخشی با عنوان دیدبان خودی راه اندازی شد. دوستانی که در تعامل با وب ما هستند لطفا لینک وب یا وبلاگشان را در قسمت نظرات همین پست درج کنند تا در این بخش کار شود.
توضیحاتی در ارتباط با این بخش:
این بخش لیستی از همسنگران را در یک جا جمع آوری کرده و با کلیک بر روی هر عنوان وب یا وبلاگ آخرین مطالب آن وب یا وبلاگ در پنجره ی زیر عناوین وب یا وبلاگ ها ظاهر می شود و این امکان را فراهم می سازد که وقت کمتری صرف سر زدن به همسنگران و نظر دادن در ارتباط با مطلب ارسالی، شود.
چنانچه پیشنهاد و یا عیبی در این بخش به ذهنتان رسید لطفا با ما در میان بگذاریذ که مشتاقیم...
برای ورود به این بخش بر روی نوشته ی زیر کلیک کنید یا از قسمت صفحات جانبی به این بخش بروید.
شهر خالی است از احساس؛
نه تنها شهر که دل خالی شده ست از عاطفه و احساس؛
سنگ شد هرآنچه در وجود بود،دلم هر آنچه بود تنگِ تنگ شد...
در خیابان، هوس، بازی می کند. شادِ شاد است هر آن کس دختر بازی می کند!
خانه ی زفاف شد دانشگاه ما! آزمایشگاه که نه، زایشگاه شد دانشگاه ما!
زایش علم اگر بود باکی نبود، انسان می آفرینند در دانشگاه ما!
یاد ترم اولی ها با سادگی هایشان...
دختران و پسران با لپ قرمزی هایشان...
از خجالت بود نه رنگ و سرخ آب، شرم داشتند، حیا داشتند چه حال و هوایی داشتند...
ترم 2 رنگ لپ ها پاک شد، سرهای زیر، بالا شد
کم کم لپ ها دوباره جان گرفت، این دفعه مدد از پنکیک ها گرفت!
سادگی رفت و دل ما هم گرفت...
عافیت از دانشگاه ما گرفت...
اندیشه ها خالی است از شور و شعور
شور را در راک می بینند و شعور را در اریک!
نیچه را می پرستند و سکولار را حلوا حلوا می کنند!
قلب ها، جای شهید آوینی از مایکل ها یاد می کنند!
دانم که هستی ای شهید و زمزمه ای خوش داری و دلسوز...
"ای شقایق های آتش گرفته! دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود دارد . آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟"
شهید، قار قار کلاغ ها جایی برای سرودن بلبلان نگذاشت. بلبلان نیز خموش شدند و از کلاغ ها غار غار را آموختند...
آموختند که دیگر دستمال برسر نبندند و کمر را راست نکنند
آموختند که کیسه ها سزای دادهاست!
ولی هنوز فرزندانی از گوشت و خون روح الله هستند و سرود شهادت شما را با جـــــان می خوانند...
